“Gerçek sevgi; akrabalık bağı ile değil, sevgi bağı ile olur.” Hz. Ali (r.a)
Tüm yalnızlıkların kaynağı sevgi ırmağında, çölün serabına yakalanmamızdır.
Ne kadar suya kanmak için yalvarsak, adımlarımızda sevgi emareleri yoksa, isteksiz veyahut sevgiyi yakalamakta, çabalamaktan uzaksa… Ne denilebilir ki… Kendimizi kandırıyoruz…
Der ki Peygamberimiz (s.a.v.) seven sevdiğine sevdiğini söylesin.
Kalpte, en derin mabedimizde, veryansın eden hislerimizi kim nereden bilebilir ki…Ama zor sevdiğini söylemek. Kırıntılarına muhtaç olmak dahi…
Sevmek sadece sevmek değildir, aynı zamanda…
Sevgiden kasıt sadece aşk diyarının çiçeklerini koklamak değil, insani kemalatın rüknü olan insanı Yaradandan ötürü sevmek…
Sevmek sadece sevginin saltanatında değildir. Onda ayrılık çırpınır, özlem hare hare yanar, gözyaşları tutuşur ve ırak diyarlara bir sitem, bir selam yollar vefaya eş…
Sevmek, sevilmek ister insan
İnan bir gönülde bulunmak, dünyaya han olmaktan yeğdir…
Hiç yorum yok